Beperking bij een mens die je niet ziet.
Als je iemand kent die een hersenbloeding gehad heeft. Of een herseninfarct weet je dat je vaak niks aan zo'n persoon kunt zien. Dan weet je ook als je je kop tenminste niet in het zand stopt dat het voor de persoon in kwestie en de directe omgeving heel moeilijk kan zijn er mee om te gaan.
Juist omdat je bij de persoon in kwestie niks ziet. En net zo vaak ook weinig tot niks merkt.
Tot er bepaalde omstandigheden zijn.
Bijvoorbeeld veel informatie in een keer. De persoon in kwestie ziet er normaal uit maar de informatie opname stopt lang voordat alle informatie gegeven is. En nee dit zie je niet aan deze persoon.
Aan de buitenkant zie je niet dat de hersenen niet helemaal meer doen wat ze moeten doen. Heel vaak heeft dit betrekking op het geheugen. Vaak ook op de spraak. Bij ernstige gevallen zal ook het begrijpen van iets niet meer werken.
Waarom schrijf ik dit. Uit twee redenen eigenlijk. Ik heb van dichtbij meegemaakt wat een hersenbeschadiging na een hersenoperatie te weeg kan brengen en hoe dit een familie en hun vrienden kan beïnvloeden.
Ten tweede ik maak het sinds een hele tijd zelf mee. Na een val op het werk en volledig verkeerd reageren door medici ja ook de gespecialiseerde en het totaal geen hulp en nazorg bieden moet ik dit kwijt.
Na een hele tijd aanmodderen een arts leren kennen die wel helpt. Die ons nu de handvatten geeft om er mee om te leren gaan. Die geeft adviezen. Zoekt dingen op waar wij geen weet van hebben. Helpt met moeilijke omstandigheden en vooral luistert naar wat we te zeggen hebben.
Ik heb iets gehad in de hersens waardoor ik een val maakte. Hierna ben ik in een medische molen geweest. Alleen de scans die direct gemaakt hadden moeten worden waar nog iets op te zien zou zijn geweest werden pas na twee maanden gemaakt. En tja dan zie je dus niks meer. Ik heb geen idee waar die tik vandaan kwam. Was het een bloedpropje(meest waarschijnlijke) was het een lichte herseninfarct( zou ook kunnen) of was het wat anders. Door het late reageren en de late scans is er niet meer te achterhalen wat er nu eigenlijk aan de hand is.
Verdere onderzoeken hebben uitgewezen dat er zichtbaar niks is. Een neuropsychologische test heeft uitgewezen dat deze test niet geschikt is voor wat er bij mij aan de hand is. Behalve dat er iets neurologisch aan de hand is dat dan weer wel. Voorbeeld van een vraag.
Onthou je namen van mensen.
Antwoord ja en nee.
Reden: namen van vroeger en de bijbehorende mensen ja die onthou ik. Zijn het mensen die ik na de klap heb leren kennen duurt het meer dan een half jaar voordat ik een naam onthou.
Een ander voorbeeld is onthou je nieuwe dingen.
Weer ja en nee.
Is het nieuwe gerelateerd aan wat ik al kende oftewel wat ze tegenwoordig een update noemen ja dan wel. Is het iets volledig nieuws dan nee dan onthou ik dat niet.
Dit is zo tegenstrijdig dat de meeste mensen dit niet willen geloven. Want als je het ene onthoud dan moet je het andere ook onthouden. Dit is dus niet waar.
Ik ben meertalig opgegroeid. Dit betekend dat ik van huis uit een dialect spreek en Nederlands. Maar door het opgroeien langs de Duitse en Belgische grens heb ik totaal geen moeite met de Duitse taal of het Belgische Nederlands. Ook de Engelse taal is mij niet vreemd. Vroeger had men in Het zuiden de Afcent Basis. Amerikaanse Militairen Basis. En mijn oma woonde daar niet ver vandaan, In dat dorp had ik eens een vakantie vriendinnetje die bij een tante logeerde niet ver bij oma vandaan. En dat meisje sprak Engels( Amerikaans). Tja en als je dan drie weken samen optrekt en elkaar dan om de twee weken ziet dan leer je die taal wel. Gevolg is dus dat ik Limburgs spreek, Duits en Engels. en dat Belgisch tja dat is gewoon Nederlands niet waar. Nou ga ik hier even verder op in. Oma van papa's kant was een Brabantse. Hierdoor volgt dus dat Oma haar broers en zussen de Brabantse tongval hadden. En tja dus ook daar ben ik niet vreemd mee. Dus talen gerelateerd aan dit ja daar heb ik weinig moeite mee.
Daar staat weer tegenover dat Spaans of Arabisch Volledig niet blijven hangen. En ook in de techniek heb ik dit probleem. Is er iets nieuws op gebied wat ik ken dan heb ik er geen problemen mee om dit te onthouden. Bijvoorbeeld bij auto's carburateur en injectie. De electrische auto daarentegen geen idee hoe dat in elkaar zit behalve dan de onderdelen die een conventionele auto ook heeft. Bij een hybride auto kan ik me aardig redden met het deel dat de verbrandingsmotor heeft maar dat electrische deel nee dat is te veel. Dat krijg ik er niet in.
En zo zijn er nog vele dingen.
Een ander probleem is het geheugen. Daar waar ik vroeger bijna alles onthield heb ik nu het verhaal dat als ik iets moet onthouden ik het op moet schrijven. En dan nog bestaat er de kans dat ik het vergeet. Ik vergeet namelijk ook nog eens dat ik iets opgeschreven heb.
wat je ook niet ziet is dat als ik thuis kom van mijn werk ik kapot ben. en vaker wel dan niet mijn bed op zoek. Ook weer zoiets wat je niet ziet.
Vaak ook vertel ik een ding meerdere malen. En verdomd ik weet niet dat ik dat al eens verteld heb. Heel frustrerend voor andere mensen.
Een onzichtbare beperking. Echt er is niks te zien. Maar het is er wel.Vervelend voor degene die het heeft want je ziet niks. Maar net zo vervelend voor de mensen om diegene heen want je ziet niks.
Sommige mensen merken dat er iets veranderd is. Andere merken niks. En sommige mensen merken wel iets maar doen alsof er niks is. Vervelend is dat want je ziet niks.
Het zou heel fijn zijn als mensen dit zouden onthouden. Dat je iets niet ziet of merkt aan iemand heet niet dat er niks aan de hand is. Een onzichtbare handicap kan een voor een hele hoop mensen stressvol zijn.
Veel mensen horen er is iets met hem/haar aan de hand en denken dat valt wel mee ik merk niks. Heel vaak is dat dan voor die ene persoon zo maar praat eens met de mensen die met die ene persoon met die onzichtbare handicap moeten leven.
Geloof mij voor zowel de persoon met het gebrek als voor de mensen die met hun moeten leven een beproeving.
Victor.
